De gerenoveerde gevel van het conventionele gebouw is vrijwillig discreet. Luifels en zwarte rigoureuze tralies verraden niets. Alleen het schemerige licht filtert achter de gordijnen en betovert. We durven binnen te komen.
De lobby zou die van een privé herenhuis kunnen zijn, kostbaar en intiem tegelijk met zijn bladgouden plafonds.
Het luipaardpatroon trekt de aandacht en ontvouwt zich op de treden van een smalle trap die leidt naar de drieëntwintig slaapkamers, niet één meer.
Men voelt hier dat de unieke ervaring van luxe niet zo klassiek zal zijn. Net als de Felidae die de muzen Mitzah Bricard en Jeanne Toussaint in de jaren vijftig dierbaar waren, rebelleert de Mathis, ver van de al te goed gecontroleerde decoratieve combinaties. Een vleugje wilde duisternis.
” Het geheim van Mathis is ook zijn geheugen, zijn persoonlijkheid vermengt zich met die van de stichter” – Jean-Philippe Cartier Voorzitter van H8 Collection en eigenaar van Hôtel Mathis.
Een echt toevluchtsoord, het tegenovergestelde van een design of minimalistische stationshal die onpersoonlijk is:
“Françoise Sagan, Jacques Chazot, Alexis de Rédé, Dani, Roman Polanski, Jean-Paul Aron, Yves Saint-Laurent, Bernard Buffet, Pierre Bénichou, Frédéric Botton, Edouard Baer… al deze liefhebbers van extra tijd begrepen dat HIJ eraan kwam. Hoofden draaien zich naar de deur, als zonnebloemen in koor. Een meter negentig van vreugde stopt midden in de loung e; Gérald Nanty is aangekomen in zijn huis.” – Bel de Nuit, Gérald Nanty, Elizabeth Quin, Grasset, 2007.
Als hij in 1996 zijn deuren opent, geeft hij bewust blijk van zijn minachting voor trends, het flitsende, het uitsloven. Hij ontvangt scheppers van alle slag, schrijvers, acteurs en actrices, literatoren en politici, weg van de paparazzi.
Gérald Nanty had de intuïtie van deze unieke plek waar men zich kan terugtrekken in plaats van te pronken, en echte ontmoetingen kan hebben. De alchemie is vandaag nog intact. Als een kwaadaardige filter vangt en boeit het zonder iets op te leggen. Vrij selectief werd de Mathis, zonder te verschijnen, de afgunst van vandaag. De weddenschap van een zeker Parijs. De poort van de lift gaat dicht.
Geen domotica, geen opzichtig design, de Mathis cultiveert een huiselijke sfeer en onderhoudt een bevoorrechte relatie met zijn bewoners, door het aanbieden van een hoogwaardige service op maat, die discreet en vriendelijk is.
Management, roomservice, receptie 24 uur per dag, het vertrouwelijke en loyale team wil zijn gasten verwennen en anticiperen op hun behoeften. De hotelervaring wordt omgevormd tot op maat gemaakte sequenties van het leven. Voor alle reizigers op zoek naar privacy en vrijheid, grijpen we gekozen momenten. Beschut.
Op het kantelpunt tussen twee werelden, maakt het diepe donker van de gangen plaats voor een meer fluwelen sfeer in de privéruimtes. De Mathis hebben niet gewacht om genres te mengen. In de slaapkamers, waar het tumult van de stad nooit doordringt, wordt de lieflijkheid uitgedrukt in clair-obscur. De blanke of zwarte houten vloer, afhankelijk van de kamer, verwarmt de sfeer. Het behang met palm- en vogelmotieven is in evenwicht met de gelijkmatige textuur van frambozen- en crèmekleurige tot zilvergrijze gordijnen. Het kwaliteitsmeubilair en de barokke spiegels maken de suites uniek. De gekozen voorwerpen, kostbaar of niet, zouden familiestukken kunnen zijn, zonder twijfel is dit de reden waarom we altijd graag in het Mathis willen verblijven, omdat het voelt als thuis. De kingsize bedden zijn opgerold met royale hoofdeinden, dekbedden en kussens die uitnodigen tot luieren. Het antieke goud overweldigt niet, het zorgt alleen voor positieve, zorgzame golven.